Tamara Drew

Ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσαμε να δούμε τα Χριστούγεννα και σίγουρα μια από τις ταινίες-εκπλήξεις της χρονιάς. Γρήγορη, πολύχρωμη, διασκεδαστική, με πολύ καλές ερμηνείες, γνήσιο αγγλικό χιούμορ, σωστή δόση ελαφρότητας σε συνδυασμό με ευφυή υπόγειο κυνισμό και καταπληκτικά locations στην αγγλική ύπαιθρο.
Επιτέλους μια απολαυστική comedie! (βρήκα τον τελευταίο Woody Allen λιγάκι απογοητευτικό)

Let England Shake

1

Arcade Fire - "Modern Man"

2

Όλα καλά, αλλά παρακαλώ να αφήσετε την Amelie στην ησυχία της!


Yann Tiersen - Ashes

3

Blonde Redhead - Not Getting There

4

The Divine Comedy - At The Indie Disco

5

The National - Conversation 16

6

Deerhunter - Helicopter

7

Shearwater - Runners Of The Sun

8

Θυμάσαι τότε που είμαστε (πολύ) νέοι?

Belle & Sebastian - I want the world to stop

9

You go for a walk in the park 'cause you don't need anything
Your hand that you sometimes hold doesn't do anything
The face that you see in the door isn't standing there anymore

In a matter of time, it would slip from my mind
In and out of my life, you would slip from my mind
In a matter of time

The face that you saw in the door isn't looking at you anymore
The name that you call in it's place isn't waiting for your embrace
The world that you love to behold cannot hold you anymore

In a matter of time, it would slip from my mind
In and out of my life, you would slip from my mind
In a matter of time

More, you want more
More, you want more

More, you want more, you tell me
More, only time can run me

Beach House - Walk In The Park

10

Η ψυχή του πάρτυ. Φτιάχνει τη διάθεση, αδειάζει το μυαλό, σε κάνει να κουνιέσαι ρυθμικά και εννίοτε να χορεύεις (ακόμα και εμένα που δεν χορεύω ποτέ!) και αυτό από μόνο του το καθιστά σημαντικό και απαραίτητο.

(Το live τους τον περασμένο Σεπτέμβριο στο Berlin Festival με έκανε να τους αγαπήσω ακόμα περισσότερο)

LCD Soundsystem - Home

11

Από το 2010 αφήνω πίσω την απογοητευτική εμφάνιση του Konstantin Gropper στο Synch (δεν ξέρω αν ήταν μια ατυχής στιγμή ή αυτό που συχνά συμβαίνει δλδ κάποιοι καλλιτέχνες να μην μπορούν να υποστηρίξουν live την ατμόσφαιρα και την μαγεία των δίσκων τους) και κρατάω το Vexations.
Σενέκας, Eric Satie, Όμηρος, Sartre, Werner Herzog, Herman Melville, Karl Marx, Nietzsche, το "Vexations" είναι ένα πάρτυ εκλεκτών φαντασμάτων και για άλλη μια φορά ο Gropper ακροβατεί με χάρη (έγχορδα, πιάνο, πνευστά) ανάμεσα σε φιλοσοφικές σκέψεις ζωής και κυρίως θανάτου. Οι ενορχηστρώσεις μελαγχολικές και συχνά πομπώδεις μεταφέρουν σε άλλες εποχές και η χαρακτηριστική φωνή του στοιχειώνει μετά από μερικές ακροάσεις.

Get Well Soon - A Voice In The Louvre

Marcos Chin

Marcos Chin

12

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ο Brian Eno γράφει δίσκους σαν κι αυτόν για πλάκα και ότι το "Small Craft On A Milk Sea" είναι ένα "Music For Films" εν έτη 2010 και τίποτα παραπάνω. Όμως ακούγοντας ξανά και ξανά τα ταξίδια του small craft πέρα από την απέραντη ψυχική ευχαρίστηση και την ηλεκτρονική οικειότητα νιώθω και μια σπάνια πληρότητα, σχεδόν θεραπευτική. Θυμάμαι ότι κάποτε είχα διαβάσει σ' ένα αγγλικό περιοδικό την ατάκα "Αν ο θεος ήθελε να σώσει την μουσική βιομηχανία θα έστελνε στη γη τον Brian Eno!".
Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι όλοι αυτοί οι νέοι μουσικοί που κατά καιρούς πειραματίζονται με ηλεκτρονικά ηχοτοπία, ambient και μινιμαλ σχεδιασμούς ήχου και που εμεις συχνά παραμυθιαζόμαστε μαζί τους, δεν αγγίζουν ούτε το δαχτυλάκι του.
To artwork και η συλλεκτική έκδοση της Warp πραγματικά κομψοτεχνήματα http://brian-eno.net/small-craft-on-a-milk-sea/photos-from-the-collectors-edition-screen-print-creation/

Respect!

Brian Eno with Jon Hopkins & Leo Abrahams - 2 Forms Of Anger

13

Animal Arithmetic

Wake up, comb my hair
Making food disappear
Riding bikes, making out
Elephants running down

You and I ran away
Got lost in the eve
Saw the most colourful fireworks

Every time, everyone, everything's full of life
Everyday, everywhere, people are so alive

We should all be (Oh Oh Oh) alive !
We should all be (Oh Oh Oh) alive !

Get it on, get it on
Fuck it, let's go and live
Get it on, bring it on
Fuck it, break out and be

We should all be (Oh Oh Oh) alive !
We should all be (Oh Oh Oh) alive !
We should all be (Oh Oh Oh) alive !
Let's not stop, let's go and live !

I see you're colourful
I see you in the trees
I see you're spiritful
You're in the breeze

I see it in your hands
Tree fingers through a bean
I see you in the sand
Roll down the stream

I see you in the trees
I see you're colourful
I see you in the breeze
You're spiritful

Kolniður by Jónsi

14

Rufus Wainwright - All Days Are Nights: Songs For Lulu

Ήταν ένα Σαββατοκύριακο στην Αθήνα, ο καιρός βροχερός το πρωί, απειλούσε να καταστρέψει το καλοκαιρινό Σαββατόβραδο και μαζί και όλα τα live. Αφήσαμε το Synch για τις πιο προχωρημένες ώρες και ανηφορήσαμε τον Λυκαβηττό με πουλόβερ και μπουφάν. Ήταν μόνος με ένα πιάνο με ουρά, αλλά πραγματικά δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο. Ο συννεφιασμένος ουρανός γέμισε από την υπνωτική φωνή του και τους ήχους του πιάνου και κάπου εκεί συναντήσαμε την Νέα Υόρκη και τα σονέτα του Shakespeare, καθηλωμένοι από τα visuals του Douglas Gordon με το smokey eye του Rufus να ανοιγοκλείνει, άλλοτε βουρκωμένο και υγρό άλλοτε κουρασμένο και άλλοτε κλειστό, μια μαύρη τρύπα μέσα στο eyeliner.
Μια αξέχαστη βραδιά σαν κι αυτή είναι ο ιδανικότερος τρόπος να πάρει σάρκα και οστά ένα αγαπημένο album της δισκοθήκης σου.

15

Το βράδυ dj, rapper και τραγουδιστής και το πρωί δάσκαλος yoga (!!!). Αυτό μαζί με τις Μεξικανο-αμερικανο-αιθιοπικές ρίζες του εξηγεί πολλά.
Δύσκολο να περιγράψεις το "A Sufi And A Killer" μια και οτιδήποτε χειροποιαστό οπωσδήποτε το αδικεί. Φαντάσου ένα καλειδοσκόπιο που αλλάζει συνεχώς φόρμες και χρώματα μέχρι να ζαλιστείς και να παραδώσεις το πνεύμα σου στο ταξίδι.

Ommmmmm


Gonjasufi - Klowds

16

Σύμφωνα με τον μουσικό τύπο, η ζωή του John Grant τα τελευταία χρόνια ήταν αλκοόλ, ναρκωτικά, κατάθλιψη και τάσεις αυτοκτονίας. Είναι άγνωστο αν θα είχει καταφέρει αυτή την εντυπωσιακή επιστροφή χωρίς τη βοήθεια των Midlake που του πρόσφεραν όχι μόνο μπάντα και studio αλλά πάνω απ' όλα τη φιλία τους. Η αγαπημένη φωνή των Czars καταθέτει την ψυχή του σ' ένα ντεμπούτο όπου η σύγχρονη μελοδραματική ποπ συναντάει την ψυχεδέλεια των 70s και την βουκολική φολκ των Midlake και οι στίχοι του είναι πραγματικά εκ βαθέων (και ευτυχώς υπάρχουν στο booklet)

John Grant - Where the Dreams Go to Die

17

Σε μια άλλη εποχή θα έκανε παρέα με την Jane Austen και θα έπαιζε πιάνο στο σπίτι των αδελφών Bronte. Εν έτη 2010 δηλώνει επιρρεασμένη από τον Roy Orbison, διασκευάζει με αγάπη John Cale και κάνει hit στη Γερμανία χάρη σε μια διαφήμιση της Deutsche Telekom (!!!). Το "Philarmonics" όμως έρχεται από αλλού. Βόλτες στο δάσος, μαγικά ξέφωτα, πλάσματα της νύχτας και σκιές πάνω σε κρυστάλλινα νερά. Η φωνή της μαγευτική και αιθέρια και το πιάνο της σύντροφος και οδηγός.

Agnes Obel - Beast

18

I REMEMBER THE FIRST TIME I HEARD YOUR VOICE
COMPILED BY DIRTY SOUND SYSTEM

Είχα χρόνια να ακούσω ένα συναρπαστικό compilation. Από αυτά που ταιριάζουν τέλεια όταν οδηγείς ή σε οδηγούν στην εξοχή, στην καταμέτρηση σύννεφων στη μέση του πουθενά, αλλά και στις κατ' όικον καταδύσεις ονειροπόλησης στο βυθό του καναπέ. Το εξώφυλλο είναι τέλειο, οι πλευρές χωρισμένες αριστοτεχνικά (κυκλοφόρησε μόνο σε βινύλιο) και η παντελής απουσία tracklisting, liner notes κλπ βοηθάει τον ακροατή να αφοσιωθεί στο ζητούμενο που είναι να αφεθεί αποκλειστικά και μόνο στη μουσική.
Οι Dirty Sound System (Guillaume Sorge και Clovis Goux) είναι djs δημιουργικοί και πολυμήχανοι και οι ίδιοι περιγράφουν τη συλλογή τους ως: A 24 tracks cinematic tale that speaks about paranoia, inner voices, telekinesis, parallax experiences and sad clowns.

Uncertain Weather

Ο εξωτισμός μιας Κορεάτισας που ζει στο Παρίσι, σκοτεινά υπόγεια jazz club, χαμηλός φωτισμός και κάπνα, πλάνα από ταινίες του Kar Wai, φολκ πινελιές, πρωινός καφές στη Βαγδάτη, Νεουορκέζικη φινέτσα και φωνητικά που θυμίζουν μεγάλες ντίβες των 50s, μια ασυνήθιστη διασκευή του "My Favourite Things" και όλα από το ίδιο κορίτσι.


Youn Sun Nah - Uncertain Weather

19

The so-called “people’s tenor” from 1927, singing about losing his lover. An 80 year old woman reminiscing about post-war rationing. An amateur astronomer explaining an equinox. A woman on the phone in a call centre in Hull. Recorded impulsively – and sometimes secretly – on mobile phones, sampled from vinyl, or old films, it was characters such as these that originally inspired the music of grasscut. The music itself, sitting somewhere on the little travelled road between electro pop and modern classical, came quickly. Composed on a laptop on trains and tourbuses around the country, then finished in a home studio in Brighton. It’s a celebration of England at its naffest and most beautiful, yearning for the woods but still able to hear the motorway. We call it Fisher Price ECM: somewhere between Cabaret Voltaire Murcof Vaughan Williams and the Fire Engines. Gavin Bryars, Kraftwerk and early Brian Eno are in there somewhere too. Grasscut will be going out live as a duo armed with laptop, home made software, double bass, violin, stylophone, electric guitar, and whatever else they can get their hands on.

Grasscut - '1 Inch 1/2 Mile' Album Mini-mix by Ninja Tune & Big Dada

To Have And To Hold

Στο παρελθόν θα είχα πάθει σίγουρα ταραχή αντικρίζοντας το 7ιντσο του Love Will Tear Us Apart και ίσως να είχα φύγει από το υπόγειο της Θεοχάρη κατά 30 ευρώ φτωχότερη ή το πιθανότερο λόγω αφραγκίας (που είναι επίκαιρη όσο ποτέ) θα το είχα βάλει στα πόδια κουβαλώντας ένα δυσάρεστο συναίσθημα κενού. Όλα έμοιαζαν τόσο οικεία εκεί μέσα, μικρά συλλεκτικά διαμάντια, μεγάλες αγάπες από τα παλιά και κάποια άλλα που έβλεπα για πρώτη φορά, ανάκατα με μυρωδιές του παρελθόντος και χιλιάδες αυλάκια χαραγμένα σε βινύλιο. Τακτικά και προστατευμένα ξεκουράζονταν μέσα στις νάυλον θήκες τους περιμένοντας καινούριους ιδιοκτήτες. Είναι ανακουφιστικό μετά από τόσα χρόνια, επιτέλους, να μην αγωνιώ για αυτά που δεν έχω και να αντιστέκομαι στο βάρος όλων αυτών που προορίζονται κυρίως για να γεμίζουν βιβλιοθήκες/ ραφιέρες/συρτάρια και να ταϊζουν το αχόρταγο τέρας που ονομάζεται συλλογή.

Although officially designed by Peter Saville, architect Ben Kelly also claims rights to this iconic design. Kelly’s thesis for the Royal College of Art (1974) shows an almost identical image but engraved with the words Metal Lined Cubicles along side his pseudonym The Photo Kid.
Saville felt that the hard metal appearance was perfect as a representation of contemporary urban spirit; something that the band themselves also represented. Working with photographer Trevor Key the oxidised sheet metal was recreated with the pressing “Love Will Tear Us Apart” with “A Factory Record – FAC 23”... περισσότερα εδώ

20

Ευχάριστη έκπληξη για τα ελληνικά μουσικά δεδομένα, αν και στο πίσω μέρος του μυαλού μου, ο Αλέξανδρος Μιάρης είναι καταχωρημένος ως Αγγλοσάξωνας.

Η αγγλική βροχή μια χαρά έχει κάνει τη δουλειά της ή μήπως φταίει το νερό της Κέρκυρας?

Electric Litany - A Dream Worth Dreaming

Μέλι

Εικάστικα θα έλεγα ότι είναι η ταινία της χρονιάς. Η καταπληκτική φωτογραφία και οι σκανταλιές του 6χρονου Γιουσούφ δεν καταφέρνουν να ανακουφίσουν την ψυχή του θεατή από τα απανωτά δράματα του σεναρίου. Και η τραγικότητα των γεγονότων μεγενθύνεται ακριβώς επειδή ο ήρωας που πρέπει να τα αντιμετωπίσει είναι ένα μικρό παιδί. Η γεύση που μένει στο τέλος δεν είναι γλυκόπικρη αλλά πικρή. Πλάνα ποιητικής ομορφιάς με κυνηγάνε τις επόμενες μέρες φέρνοντας ένα συναίσθημα μοναξιάς και θλίψης. Παρόλα αυτά ξέρω ότι είναι πλέον μια σπάνια εμπειρία που ευτυχώς δεν έχασα.

Second Language

Based in London and Copenhagen, Second Language is a record label sans frontiers, dedicated to bringing you genuinely exclusive and collectible new music by a wonderful international roster of hand-chosen artists, all of it presented in lavish, hand assembled, recycled packaging, with plenty of cherishable ‘extras’.

Our releases have featured exclusive brand new material by (amongst others) :

Hauschka, David John Sheppard, Vashti Bunyan, Danny Norbury, Xela, Heather Woods Broderick, Enderby's Room, The Declining Winter, Ghostwriter, Darren Hayman, Gareth S Brown, Peter Broderick, Lene Charlotte Holm, ANT, brave timbers, Carousell, Seasons (pre-din), Winter Cabin, Fieldhead, Library Tapes, Leyland Kirby, Textile Ranch, Dollboy, Piano Magic, Tula, Pete Astor, Gareth Dickson, 30km Inland, Dirk Markham, Òlöf Arnalds, Tunng, Women & Children, Mark Fry & The A Lords, Anna Rose Carter, Robin Saville, Autumn Grieve, The Home Current, Junkboy, Our Broken Garden, Isnaj Dui.

All Second Language albums are released in very limited editions (sometimes even fewer than 100). For a modest annual subscription we will deliver you five, full-length releases direct to your door. These will include otherwise unavailable single artist albums, intriguingly themed compilations and strictly one-off studio collaborations (individual releases will be available to purchase as one-offs, but only while stocks last).

Once a Second Language record has sold out it’s really gone forever.

To be safe, subscribe today by clicking here

Ólöf Arnalds

Ύπαρξη Χωρίς Διάρκεια

Pieter Claesz - Still-Life with Oysters
c. 1633 Oil on oakwood, 38 x 53 cm

Σε τι χρησιμεύει η Τέχνη? Στο να μας δημιουργεί μια φευγαλέα μα λαμπερή ψευδαίσθηση της καμέλιας, ανοίγοντας στον χρόνο μια συναισθηματική ρωγμή, που φαίνεται ακατανίκητη στη λογική του ζώου. Πώς γεννιέται η Τέχνη? Προκύπτει από την ικανότητα του πνεύματος να σμιλεύει το αισθητηριακό πεδίο. Τι πραγματώνει η Τέχνη για μας? Μορφοποιεί και κάνει ορατά τα συναισθήματά μας και, έτσι, τους βάζει μια σφραγίδα αιωνιότητας, εκείνην που έχουν όλα τα έργα τα οποία, μέσω μιας συγκεκριμένης μορφής, ενσαρκώνουν την οικουμενικότητα των ανθρώπινων συναισθημάτων.

Η σφραγίδα της αιωνιότητας... Ποια απουσία υποδηλώνουν τούτα τα εδέσματα, οι κούπες, τα χαλιά και τα ποτήρια στην ψυχή μας; Πέρα από τα όρια του πίνακα, αναμφίβολα, τον σάλο και την πλήξη της ζωής, τούτο τον αέναο και μάταιο εξουθενωτικό αγώνα ταχύτητος των σχεδίων. Αλλά κάπου στα ενδότερα, την πληρότητα μιας αιωρούμενης στιγμής, που αρπάχτηκε από τον χρόνο της ανθρώπινης απληστίας. Η ανθρώπινη απληστία! Επιθυμούμε ακατάπαυστα και αυτό μας εξιδανικεύει και μας σκοτώνει. Η επιθυμία! Μας παρασέρνει και μας σταυρώνει, οδηγώντας μας κάθε μέρα στο πεδίο της μάχης στο οποίο ηττηθήκαμε την προηγούμενη, αλλά που, κάτω απ' τον ήλιο, μας φαίνεται και πάλι ένα πεδίο κατακτήσεων, και, ενώ αύριο πρόκειται να πεθάνουμε, μας κάνει να χτίζουμε αυτοκρατορίες προορισμένες να γίνουν σκόνη, λες και η γνώση που έχουμε για την επερχόμενη πτώση τους δεν επηρέασε καθόλου τη λαχτάρα μας να τις υψώσουμε τούτη εδώ τη στιγμή, φυσώντας εντός μας την ιδέα να θέλουμε ακόμη και αυτό που δεν μπορούμε να έχουμε και την αυγή μας ρίχνει πάνω στο διάσπαρτο χορτάρι με πτώματα χορτάρι, εφοδιάζοντάς μας ως τον θάνατο με σχέδια, τα οποία μόλις περατωθούν αμέσως ξαναγεννιούνται. Μα είναι τόσο εξουθενωτικό να επιθυμείς αδιάκοπα... Έπειτα από λίγο προσδοκούμε μια απόλαυση χωρίς αναζήτηση, ονειρευόμαστε μια κατάσταση ευφορίας δίχως αρχή και τέλος, κατά την οποία η ομορφιά δε θα ήταν πλέον σκοπός ούτε σχέδιο, αλλά η ίδια η μαρτυρία της φύσης μας. Η κατάσταση αυτή είναι, λοιπόν, η Τέχνη. Γιατί τούτο το τραπέζι, έπρεπε να το είχα στρώσει? Αυτά τα εδέσματα, πρέπει να τα εποφθαλμιώ για να τα δω? Κάπου αλλού, κάποιος θέλησε τούτο το γεύμα, φιλοδόξησε τούτη τη μεταλλική διαφάνεια και επεδίωξε την απόλαυση, να χαϊδεύει με τη γλώσσα του την απαλή αλμύρα ενός στρειδιού με λεμόνι. Χρειάστηκε αυτό το σχέδιο, χωμένο ανάμεσα σ' εκατό άλλα, αναδεικνύοντας συνάμα χίλια άλλα, χρειάστηκε αυτή η πρόθεση προετοιμασίας και γευστικής απόλαυσης της πανδαισίας των κοχυλιών, αυτό το σχέδιο του άλλου, στ' αλήθεια, για να πάρει μορφή ο πίνακας.

Μα όταν κοιτάμε μια νεκρή φύση, όταν απολαμβάνουμε χωρίς να έχουμε επιδιώξει τούτη την ομορφιά, που κουβαλάει μαζί της την εξιδανικευμένη και ακίνητη μορφοποίηση των πραγμάτων, απολαμβάνουμε ό,τι δε χρειάστηκε να επιδιώξουμε, παρατηρούμε ό,τι δε χρειάστηκε να θελήσουμε, λατρεύουμε ό, τι δε χρειάστηκε να επιθυμήσουμε. Έτσι, η νεκρή φύση, επειδή απεικονίζει μια ομορφιά που μιλάει στην επιθυμία μας, αλλά γεννήθηκε από την επιθυμία κάποιου άλλου, επειδή ταιριάζει στην απόλαυσή μας χωρίς να υπεισέρχεται σε κανένα από τα σχέδιά μας, επειδή μας δίνεται χωρίς να προσπαθήσουμε να την επιθυμήσουμε, ενσαρκώνει την πεμπτουσία της Τέχνης, αυτή τη βεβαιότητα του άχρονου. Στη βουβή σκηνή, στην οποία δεν υπάρχει ούτε ζωή ούτε κίνηση, ενσαρκώνεται ένας χρόνος που αποκλείει τα σχέδια, μια τελειότητα αρπαγμένη από τη διάρκεια και τη δική της αποκαμωμένη απληστία, μια απόλαυση χωρίς επιθυμία, κάποια ύπαρξη χωρίς διάρκεια, μια ομορφιά χωρίς βούληση.

Γιατί η Τέχνη είναι η συγκίνηση χωρίς την επιθυμία.

"Η κομψότητα του σκαντζόχοιρου" - Muriel Barbery (Εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες)

Floriography *

I ran away with all the rain still dripping from my face
I kept awake just like a moonchild, silent september songs
Just keep awake, here lives the nightwild, and I will run away again

www.moddi.no




* the language of flowers, a Victorian-era means of communication in which various flowers and floral arrangements were used to send coded messages, allowing individuals to express feelings which otherwise could not be spoken (wikipedia)

Kyrie Eleison

Θα ήθελα πάρα πολύ να περάσω καλά χθες το βράδυ μιας και ήταν ένα live έκπληξη για τα δεδομένα της μικρής πόλης όπου τα ενδιαφέροντα events σπανίζουν. Και τελικά το μόνο καλό που έχω να πω είναι...ωραία αφίσα! Τόσα μέτρα καλώδια, τόσα μπλιμπλίνια και gadgets, τόσα παιδιά γεμάτα κέφι και ενέργεια, που ταξίδεψαν τόσο δρόμο για να έρθουν να παίξουν και ούτε μια στιγμή επαφής. Ούτε ένας ήχος να μου κάνει κλικ, ούτε μια λούπα απ' αυτές που σε κάνουν να κολλάς, ούτε ένας στίχος να μου πει κάτι. Μου τη σπάει πολύ όταν ακούω εκείνη τη γνωστή εσωτερική φωνούλα: τι το'θελες? καλύτερα δεν θα ήσουν τώρα στον καναπέ σου? ειδικά όταν δεν έχω κανένα επιχείρημα για να της απαντήσω. Γιατί ήταν μία flat βραδιά και όσο κι αν το πάλεψα, ΒΑΡΕΘΗΚΑ. Κατά τα άλλα, ο καιρός ανοιξιάτικος, το Goya διαμπερές και οι καπνιστές τυχεροί για άλλη μια φορά. Οι περισσότεροι από τους παρευρισκόμενους απόλαυσαν χαλαρά τα ποτά τους στα τραπεζάκια έξω όπως κάθε Σάββατο βράδυ και ελάχιστοι ήταν αυτοί που μπήκαν μέσα έστω και από περιέργεια για τις πηγές και τους δημιουργούς των ήχων που γέμιζαν τον πεζόδρομο. Αυτό όμως δεν πτόησε καθόλου τους καλλιτέχνες που έδειχναν να περνάνε μια χαρά μεταξύ τους και με τους εαυτούς τους στο δικό τους πάρτυ.

υγ: η ατάκα της βραδιάς: πάντως απεντόμωση έγινε σίγουρα απόψε στο μαγαζί!

Philarmonics

Η αλήθεια είναι ότι, λίγους μήνες πριν, στο παρθενικό ep της Agnes Obel, το ενδιαφέρον μου τράβηξε κυρίως η εξαιρετική διασκευή της στο (αγαπημένο) Close Watch και λιγότερο τα δικά της κομμάτια. Τώρα όμως που ήρθε η ώρα του album, η σελίδα μου στο last fm έχει γεμίσει καρδούλες.

O χρόνος είναι τυχαίος αλλά συγχρόνως σηματοδοτεί, η "επέτειος" περίεργα συμπτωματική. Ο τόπος εντελώς διαφορετικός. Ο τρόπος έχει κάτι από τη βασανιστική αμηχανία της πρώτης φοράς.

Δεν βιάζομαι να πω ότι επέστρεψα, μάλλον γιατί δεν είμαι σίγουρη ότι έχω επιστρέψει.

Agnes Obel - Close Watch