Θα ήθελα πάρα πολύ να περάσω καλά χθες το βράδυ μιας και ήταν ένα live έκπληξη για τα δεδομένα της μικρής πόλης όπου τα ενδιαφέροντα events σπανίζουν. Και τελικά το μόνο καλό που έχω να πω είναι...ωραία αφίσα! Τόσα μέτρα καλώδια, τόσα μπλιμπλίνια και gadgets, τόσα παιδιά γεμάτα κέφι και ενέργεια, που ταξίδεψαν τόσο δρόμο για να έρθουν να παίξουν και ούτε μια στιγμή επαφής. Ούτε ένας ήχος να μου κάνει κλικ, ούτε μια λούπα απ' αυτές που σε κάνουν να κολλάς, ούτε ένας στίχος να μου πει κάτι. Μου τη σπάει πολύ όταν ακούω εκείνη τη γνωστή εσωτερική φωνούλα: τι το'θελες? καλύτερα δεν θα ήσουν τώρα στον καναπέ σου? ειδικά όταν δεν έχω κανένα επιχείρημα για να της απαντήσω. Γιατί ήταν μία flat βραδιά και όσο κι αν το πάλεψα, ΒΑΡΕΘΗΚΑ. Κατά τα άλλα, ο καιρός ανοιξιάτικος, το Goya διαμπερές και οι καπνιστές τυχεροί για άλλη μια φορά. Οι περισσότεροι από τους παρευρισκόμενους απόλαυσαν χαλαρά τα ποτά τους στα τραπεζάκια έξω όπως κάθε Σάββατο βράδυ και ελάχιστοι ήταν αυτοί που μπήκαν μέσα έστω και από περιέργεια για τις πηγές και τους δημιουργούς των ήχων που γέμιζαν τον πεζόδρομο. Αυτό όμως δεν πτόησε καθόλου τους καλλιτέχνες που έδειχναν να περνάνε μια χαρά μεταξύ τους και με τους εαυτούς τους στο δικό τους πάρτυ.
υγ: η ατάκα της βραδιάς: πάντως απεντόμωση έγινε σίγουρα απόψε στο μαγαζί!
No comments:
Post a Comment