Εικάστικα θα έλεγα ότι είναι η ταινία της χρονιάς. Η καταπληκτική φωτογραφία και οι σκανταλιές του 6χρονου Γιουσούφ δεν καταφέρνουν να ανακουφίσουν την ψυχή του θεατή από τα απανωτά δράματα του σεναρίου. Και η τραγικότητα των γεγονότων μεγενθύνεται ακριβώς επειδή ο ήρωας που πρέπει να τα αντιμετωπίσει είναι ένα μικρό παιδί. Η γεύση που μένει στο τέλος δεν είναι γλυκόπικρη αλλά πικρή. Πλάνα ποιητικής ομορφιάς με κυνηγάνε τις επόμενες μέρες φέρνοντας ένα συναίσθημα μοναξιάς και θλίψης. Παρόλα αυτά ξέρω ότι είναι πλέον μια σπάνια εμπειρία που ευτυχώς δεν έχασα.
No comments:
Post a Comment