Μέλι

Εικάστικα θα έλεγα ότι είναι η ταινία της χρονιάς. Η καταπληκτική φωτογραφία και οι σκανταλιές του 6χρονου Γιουσούφ δεν καταφέρνουν να ανακουφίσουν την ψυχή του θεατή από τα απανωτά δράματα του σεναρίου. Και η τραγικότητα των γεγονότων μεγενθύνεται ακριβώς επειδή ο ήρωας που πρέπει να τα αντιμετωπίσει είναι ένα μικρό παιδί. Η γεύση που μένει στο τέλος δεν είναι γλυκόπικρη αλλά πικρή. Πλάνα ποιητικής ομορφιάς με κυνηγάνε τις επόμενες μέρες φέρνοντας ένα συναίσθημα μοναξιάς και θλίψης. Παρόλα αυτά ξέρω ότι είναι πλέον μια σπάνια εμπειρία που ευτυχώς δεν έχασα.

Second Language

Based in London and Copenhagen, Second Language is a record label sans frontiers, dedicated to bringing you genuinely exclusive and collectible new music by a wonderful international roster of hand-chosen artists, all of it presented in lavish, hand assembled, recycled packaging, with plenty of cherishable ‘extras’.

Our releases have featured exclusive brand new material by (amongst others) :

Hauschka, David John Sheppard, Vashti Bunyan, Danny Norbury, Xela, Heather Woods Broderick, Enderby's Room, The Declining Winter, Ghostwriter, Darren Hayman, Gareth S Brown, Peter Broderick, Lene Charlotte Holm, ANT, brave timbers, Carousell, Seasons (pre-din), Winter Cabin, Fieldhead, Library Tapes, Leyland Kirby, Textile Ranch, Dollboy, Piano Magic, Tula, Pete Astor, Gareth Dickson, 30km Inland, Dirk Markham, Òlöf Arnalds, Tunng, Women & Children, Mark Fry & The A Lords, Anna Rose Carter, Robin Saville, Autumn Grieve, The Home Current, Junkboy, Our Broken Garden, Isnaj Dui.

All Second Language albums are released in very limited editions (sometimes even fewer than 100). For a modest annual subscription we will deliver you five, full-length releases direct to your door. These will include otherwise unavailable single artist albums, intriguingly themed compilations and strictly one-off studio collaborations (individual releases will be available to purchase as one-offs, but only while stocks last).

Once a Second Language record has sold out it’s really gone forever.

To be safe, subscribe today by clicking here

Ólöf Arnalds

Ύπαρξη Χωρίς Διάρκεια

Pieter Claesz - Still-Life with Oysters
c. 1633 Oil on oakwood, 38 x 53 cm

Σε τι χρησιμεύει η Τέχνη? Στο να μας δημιουργεί μια φευγαλέα μα λαμπερή ψευδαίσθηση της καμέλιας, ανοίγοντας στον χρόνο μια συναισθηματική ρωγμή, που φαίνεται ακατανίκητη στη λογική του ζώου. Πώς γεννιέται η Τέχνη? Προκύπτει από την ικανότητα του πνεύματος να σμιλεύει το αισθητηριακό πεδίο. Τι πραγματώνει η Τέχνη για μας? Μορφοποιεί και κάνει ορατά τα συναισθήματά μας και, έτσι, τους βάζει μια σφραγίδα αιωνιότητας, εκείνην που έχουν όλα τα έργα τα οποία, μέσω μιας συγκεκριμένης μορφής, ενσαρκώνουν την οικουμενικότητα των ανθρώπινων συναισθημάτων.

Η σφραγίδα της αιωνιότητας... Ποια απουσία υποδηλώνουν τούτα τα εδέσματα, οι κούπες, τα χαλιά και τα ποτήρια στην ψυχή μας; Πέρα από τα όρια του πίνακα, αναμφίβολα, τον σάλο και την πλήξη της ζωής, τούτο τον αέναο και μάταιο εξουθενωτικό αγώνα ταχύτητος των σχεδίων. Αλλά κάπου στα ενδότερα, την πληρότητα μιας αιωρούμενης στιγμής, που αρπάχτηκε από τον χρόνο της ανθρώπινης απληστίας. Η ανθρώπινη απληστία! Επιθυμούμε ακατάπαυστα και αυτό μας εξιδανικεύει και μας σκοτώνει. Η επιθυμία! Μας παρασέρνει και μας σταυρώνει, οδηγώντας μας κάθε μέρα στο πεδίο της μάχης στο οποίο ηττηθήκαμε την προηγούμενη, αλλά που, κάτω απ' τον ήλιο, μας φαίνεται και πάλι ένα πεδίο κατακτήσεων, και, ενώ αύριο πρόκειται να πεθάνουμε, μας κάνει να χτίζουμε αυτοκρατορίες προορισμένες να γίνουν σκόνη, λες και η γνώση που έχουμε για την επερχόμενη πτώση τους δεν επηρέασε καθόλου τη λαχτάρα μας να τις υψώσουμε τούτη εδώ τη στιγμή, φυσώντας εντός μας την ιδέα να θέλουμε ακόμη και αυτό που δεν μπορούμε να έχουμε και την αυγή μας ρίχνει πάνω στο διάσπαρτο χορτάρι με πτώματα χορτάρι, εφοδιάζοντάς μας ως τον θάνατο με σχέδια, τα οποία μόλις περατωθούν αμέσως ξαναγεννιούνται. Μα είναι τόσο εξουθενωτικό να επιθυμείς αδιάκοπα... Έπειτα από λίγο προσδοκούμε μια απόλαυση χωρίς αναζήτηση, ονειρευόμαστε μια κατάσταση ευφορίας δίχως αρχή και τέλος, κατά την οποία η ομορφιά δε θα ήταν πλέον σκοπός ούτε σχέδιο, αλλά η ίδια η μαρτυρία της φύσης μας. Η κατάσταση αυτή είναι, λοιπόν, η Τέχνη. Γιατί τούτο το τραπέζι, έπρεπε να το είχα στρώσει? Αυτά τα εδέσματα, πρέπει να τα εποφθαλμιώ για να τα δω? Κάπου αλλού, κάποιος θέλησε τούτο το γεύμα, φιλοδόξησε τούτη τη μεταλλική διαφάνεια και επεδίωξε την απόλαυση, να χαϊδεύει με τη γλώσσα του την απαλή αλμύρα ενός στρειδιού με λεμόνι. Χρειάστηκε αυτό το σχέδιο, χωμένο ανάμεσα σ' εκατό άλλα, αναδεικνύοντας συνάμα χίλια άλλα, χρειάστηκε αυτή η πρόθεση προετοιμασίας και γευστικής απόλαυσης της πανδαισίας των κοχυλιών, αυτό το σχέδιο του άλλου, στ' αλήθεια, για να πάρει μορφή ο πίνακας.

Μα όταν κοιτάμε μια νεκρή φύση, όταν απολαμβάνουμε χωρίς να έχουμε επιδιώξει τούτη την ομορφιά, που κουβαλάει μαζί της την εξιδανικευμένη και ακίνητη μορφοποίηση των πραγμάτων, απολαμβάνουμε ό,τι δε χρειάστηκε να επιδιώξουμε, παρατηρούμε ό,τι δε χρειάστηκε να θελήσουμε, λατρεύουμε ό, τι δε χρειάστηκε να επιθυμήσουμε. Έτσι, η νεκρή φύση, επειδή απεικονίζει μια ομορφιά που μιλάει στην επιθυμία μας, αλλά γεννήθηκε από την επιθυμία κάποιου άλλου, επειδή ταιριάζει στην απόλαυσή μας χωρίς να υπεισέρχεται σε κανένα από τα σχέδιά μας, επειδή μας δίνεται χωρίς να προσπαθήσουμε να την επιθυμήσουμε, ενσαρκώνει την πεμπτουσία της Τέχνης, αυτή τη βεβαιότητα του άχρονου. Στη βουβή σκηνή, στην οποία δεν υπάρχει ούτε ζωή ούτε κίνηση, ενσαρκώνεται ένας χρόνος που αποκλείει τα σχέδια, μια τελειότητα αρπαγμένη από τη διάρκεια και τη δική της αποκαμωμένη απληστία, μια απόλαυση χωρίς επιθυμία, κάποια ύπαρξη χωρίς διάρκεια, μια ομορφιά χωρίς βούληση.

Γιατί η Τέχνη είναι η συγκίνηση χωρίς την επιθυμία.

"Η κομψότητα του σκαντζόχοιρου" - Muriel Barbery (Εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες)

Floriography *

I ran away with all the rain still dripping from my face
I kept awake just like a moonchild, silent september songs
Just keep awake, here lives the nightwild, and I will run away again

www.moddi.no




* the language of flowers, a Victorian-era means of communication in which various flowers and floral arrangements were used to send coded messages, allowing individuals to express feelings which otherwise could not be spoken (wikipedia)

Kyrie Eleison

Θα ήθελα πάρα πολύ να περάσω καλά χθες το βράδυ μιας και ήταν ένα live έκπληξη για τα δεδομένα της μικρής πόλης όπου τα ενδιαφέροντα events σπανίζουν. Και τελικά το μόνο καλό που έχω να πω είναι...ωραία αφίσα! Τόσα μέτρα καλώδια, τόσα μπλιμπλίνια και gadgets, τόσα παιδιά γεμάτα κέφι και ενέργεια, που ταξίδεψαν τόσο δρόμο για να έρθουν να παίξουν και ούτε μια στιγμή επαφής. Ούτε ένας ήχος να μου κάνει κλικ, ούτε μια λούπα απ' αυτές που σε κάνουν να κολλάς, ούτε ένας στίχος να μου πει κάτι. Μου τη σπάει πολύ όταν ακούω εκείνη τη γνωστή εσωτερική φωνούλα: τι το'θελες? καλύτερα δεν θα ήσουν τώρα στον καναπέ σου? ειδικά όταν δεν έχω κανένα επιχείρημα για να της απαντήσω. Γιατί ήταν μία flat βραδιά και όσο κι αν το πάλεψα, ΒΑΡΕΘΗΚΑ. Κατά τα άλλα, ο καιρός ανοιξιάτικος, το Goya διαμπερές και οι καπνιστές τυχεροί για άλλη μια φορά. Οι περισσότεροι από τους παρευρισκόμενους απόλαυσαν χαλαρά τα ποτά τους στα τραπεζάκια έξω όπως κάθε Σάββατο βράδυ και ελάχιστοι ήταν αυτοί που μπήκαν μέσα έστω και από περιέργεια για τις πηγές και τους δημιουργούς των ήχων που γέμιζαν τον πεζόδρομο. Αυτό όμως δεν πτόησε καθόλου τους καλλιτέχνες που έδειχναν να περνάνε μια χαρά μεταξύ τους και με τους εαυτούς τους στο δικό τους πάρτυ.

υγ: η ατάκα της βραδιάς: πάντως απεντόμωση έγινε σίγουρα απόψε στο μαγαζί!

Philarmonics

Η αλήθεια είναι ότι, λίγους μήνες πριν, στο παρθενικό ep της Agnes Obel, το ενδιαφέρον μου τράβηξε κυρίως η εξαιρετική διασκευή της στο (αγαπημένο) Close Watch και λιγότερο τα δικά της κομμάτια. Τώρα όμως που ήρθε η ώρα του album, η σελίδα μου στο last fm έχει γεμίσει καρδούλες.

O χρόνος είναι τυχαίος αλλά συγχρόνως σηματοδοτεί, η "επέτειος" περίεργα συμπτωματική. Ο τόπος εντελώς διαφορετικός. Ο τρόπος έχει κάτι από τη βασανιστική αμηχανία της πρώτης φοράς.

Δεν βιάζομαι να πω ότι επέστρεψα, μάλλον γιατί δεν είμαι σίγουρη ότι έχω επιστρέψει.

Agnes Obel - Close Watch