Friday, October 16, 2009

Σέρρες, Παρασκευή 16 Οκτωβρίου

Θολή Παρασκευή, ανακατεύει ο ουρανός
τις στάχτες και τις ρίχνει επί δικαίων και αδίκων.
Στα καφενεία ασπρίζει τα μαλλιά αυτών που πίνουν
σιωπηλοί τον καφέ τους, και στου καπνού την ανάληψη
αναγνωρίζουν σχήματα θεών του βίου τους αγαπημένων.
Παρατηρούν από την τζαμαρία της πλατείας τον ήρωα
που ανάλογα την εποχή αλλάζει χρώμα και στον κίτρινο
δρόμο έναν παλιάτσο γελωτοποιό να ξεγελά
με ιστορίες το χρόνο.

Βρέχει απαλά και αχνίζουνε οι στέγες.
Στα κοιμητήρια πάνω σε κόκκαλα ανθίζουν οι σταυροί
χέρια απλωμένα έτοιμα να αγκαλιάσουν τη ζωή.
Ομως με φτερά από βαμβάκι και άνεμο
στον ουρανό ανεβαίνουμε, και αυτός
τεράστια οθόνη στον καθένα
την καθημερινότητά του προβάλλει.

Βρέχει στις πόλεις. Και στην επαρχία
επαρχιώτικη βροχή.
Ο κάμπος γίνεται ο κήπος των δακρύων.
Περνούν ανθρώποι φωτεινοί κι άλλοι που τρεμοσβήνουν
αφήνουνε τη λάμψη τους αναζητώντας θαύματα μελλοντικά
διαρκώς μέσα σε καθρέφτες ναυαγοί.
Και απ' της φωτιάς την εποχή, περνάμε αργά στη στάχτη.

("Θολή Παρασκευή" Γιώργος Γώτης, 2005)

1 comment: